Βοιωτοί πρόεδροι της Βουλής των Ελλήνων: Φίλων Φίλωνος

Ο Φίλων Φίλωνος είναι ο δεύτερος χρονολογικά Λιβαδείτης που ανέρχεται στο αξίωμα του προέδρου της ελληνικής Βουλής μετά τον Αντώνη Γεωργαντά. Δείτε το πορτραίτο του.

Μετά τον Αντώνιο Γεωργαντά, που εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1849- 1850, η Λιβαδειά, έδωσε και δεύτερο Πρόεδρο, τον Φίλωνα Φίλωνος, γιο αγωνιστή της Επανάστασης του 1821.O Φίλων Φίλωνος, που διατέλεσε Πρόεδρος της Βουλής κατά τα έτη 1861-1862, γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1813.Ήταν γιός του Γιαννάκη Φίλωνος, πρόκριτου της Λιβαδειάς, ο οποίος την 1η Απριλίου 1821 κήρυξε μαζί με τους προεστούς Ιωάννη Λογοθέτη και Λάμπρο Νάκο, την Επανάσταση στην περιοχή, και σχημάτισε τοπική προσωρινή διοικητική αρχή, την λεγόμενη Αρχή των Κονσόλων της Ανατολικής Ελλάδος.

Ο Φίλων Φίλωνος, σπούδασε στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας, στην Πίζα και στο Παρίσι. Ήταν πλούσιος κτηματίας της Βοιωτίας. Διετέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου στη Λιβαδειά, με δήμαρχο τον Αντώνιο Γεωργαντά, ο οποίος αργότερα, το 1849-1850, διετέλεσε και Πρόεδρος Βουλής.

Ο Φίλων Φίλωνος διετέλεσε και δήμαρχος Λεβαδέων, το 1847. Αργότερα εξελέγη κατ’ επανάληψη βουλευτής Βοιωτίας στις περιόδους από το 1853 έως το 1860, κατά τα έτη 1861-1862, 1869-1871 και τέλος κατά τα έτη 1875-1879. Δύο φορές, σε ισάριθμες συνόδους της Βουλής το 1857, εξελέγη αντιπρόεδρος της Βουλής.

Ο Φίλων Φίλωνος εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής στις 4 Οκτωβρίου 1861 και παρέμεινε στο αξίωμα έως το Μάιο του 1862. Στην εκλογή του πήραν μέρος 101 βουλευτές. Ο Φίλωνος έλαβε 91 ψήφους. Βρέθηκαν 10 λευκά ψηφοδέλτια.Αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του, ευχαρίστησε τους βουλευτές για την τιμή της εκλογής του και τόνισε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: «Το κατ’ εμέ κύριοι, θέλω σπουδάσει αντιφιλοτιμούμενος προς την εμπιστοσύνην των εντίμων συναδέλφων μου, να εξασφαλίσω την τάξιν εν τη Βουλή, επαγρυπνών αμερολήπτως εις την πλήρη ελευθερίαν της συζητήσεως και πάσης ευσχήμονος των ιδεών εκφράσεως». Την κυβέρνηση από τις 13 Νοεμβρίου 1857, εξακολουθούσε να έχει ο Δημήτριος Βούλγαρης.

Ο Φίλωνος, διετέλεσε επίσης υπουργός των Εκκλησιαστικών και της Δημόσιας Εκπαίδευσης, αλλά και πρόεδρος της Επιτροπής Ολυμπίων Κληροδοτημάτων. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1870, η συμμορία των Καμάρα, Παπουτσή, Ζήκα και Φουσέκη, συνέλαβε μέσα στη Λιβαδειά αιχμάλωτο τον Φίλωνος και τον κομματάρχη του Λεονάρδο Λεοναρδίδη. Τελικά τον απελευθέρωσε στις 8 Οκτωβρίου 1870, αφού καταβλήθηκαν λύτρα ύψους 57.000 δραχμών. Ο Φίλων Φίλωνος, αποσύρθηκε από την πολιτική το 1881.Πέθανε στην Αθήνα το 1895.-

Πηγή: http://www.edrana.blogspot.com/